Metody zagospodarowania nadmiaru wód opadowych

Woda deszczowa gromadzi się na powierzchni gleby w nadmiarze zwłaszcza po okresie susz. W takich przypadkach konieczne jest zastosowanie rozwiązań, które pozwolą na odprowadzenie nadmiaru wody i jej odpowiednie zagospodarowanie.

Pod wpływem nadmiaru wilgoci budynek posadowiony na działce może stopniowo niszczeć. Na terenach wiejskich można odprowadzać wodę do kanałów melioracyjnych, albo naturalnych cieków wodnych. Woda deszczowa może być odprowadzana do kanalizacji ogólnospławnej i deszczowej, jednak nie zawsze jest to możliwe – nie każda działka na terenach wiejskich ma zapewnioną możliwość podłączenia do kanalizacji. Alternatywą dla właściciela działki są także studnia chłonna, zbiornik retencyjny i drenaż.

Odprowadzanie wody do kanałów melioracyjnych

Na terenach wiejskich można odprowadzać wodę do kanału melioracyjnego, albo jeziora lub rzeki. Należy jednak posiadać zgodę zarządcy kanału melioracyjnego, którym najczęściej jest gminna spółka melioracyjna. Woda jest odprowadzana za pomocą rur spustowych. W przypadku gdy muszą zostać przeprowadzone przez sąsiednią działkę należy posiadać także zgodę jej właściciela. Rura powinna mieć średnicę około 80 – 100 mm i być zakopana poziomo w gruncie na głębokości 30 – 50 cm. W ten sposób można odprowadzać wodę z rury spustowej przez wpust rynnowy.

Kanalizacja ogólnospławna lub deszczowa

Nadmiar deszczowej wody może być odprowadzany także do kanalizacji ogólnospławnej, za pomocą rur o odpowiedniej średnicy połączonych z odstojnikami, zwanymi też osadnikami. Są to zbiorniki, w których odbywa się grawitacyjnie osiadanie zanieczyszczeń z wody. W przypadku tego rozwiązania po zawarciu umowy z zakładem kanalizacyjnym i opracowaniu projektu przyłącza można odprowadzić deszczówkę do kanalizacji.

Na terenach o intensywnej zabudowie (m.in. utwardzone drogi, place, parkingi) istnieje możliwość odprowadzania wody do kanalizacji deszczowej. Może to jednak okazać się trudne do zrealizowania, jeżeli będzie konieczna częściowa rozbiórka chodnika. Spływ wody z powierzchni utwardzonych zostaje skierowany do kanalizacji deszczowej zwykle za pomocą przepustów i korytek. Z nieutwardzonych powierzchni woda powinna być zbierana do osadników zatrzymujących zanieczyszczenia. W obu przypadkach wymagana jest zgoda zarządcy.

Drenaż, czyli odprowadzenie wody do głębszych warstw gruntu

Możliwość wykonania drenażu, w celu odprowadzenia wody do głębszych warstw gruntu, występuje jedynie na gruntach, które są przepuszczalne. Do wykonania drenażu są wykorzystywane rury drenarskie i rury o pełnych ściankach. Drugi rodzaj służy do wykonania początkowego odcinka instalacji. Dalsze odcinki instalacji są wykonywane z rur perforowanych o średnicy 80 – 100 mm. Rury są układane na głębokości 50 – 60 cm lub większej i obsypywane żwirem. Na końcu instalacji drenarskiej może znajdować się studzienka chłonna.

Druga metoda wykonania drenażu polega na umieszczeniu rur o pełnych ściankach w specjalnych perforowanych skrzynkach o dużej pojemności. Będą one magazynowały wodę w czasie nasilonych opadów, a następnie powoli oddawały ją gruntowi. Skrzynki są łączone modułowo, a następnie układane w wykopie wyłożonym geowłókniną.

Zastosowanie studni chłonnej

Na gliniastych gruntach, na których po nasilonych opadach bardzo długo utrzymują się kałuże, można zastosować studnię chłonną. Konstrukcja zapewnia oddawanie wody do warstw przepuszczalnych gruntu. Studnia chłonna jest budowana z kręgów o średnicy ok. 1 metra i umieszczana na głębokości 10 – 20 cm warstwy przepuszczalnej. Drobny żwir ułożony na dnie studni zatrzymuje większe zanieczyszczenia. Studnia chłonna jest połączona z rurą spustową. Powinna być zlokalizowana w odległości około 2 – 5 m od budynku w zależności od rodzaju izolacji fundamentów.

Zastosowanie zbiornika retencyjnego

Zbiornik retencyjny działa na podobnej zasadzie co studnia chłonna, jednak może lepiej prezentować się na działce, np. jako oczko wodne lub staw. Woda jest do niego doprowadzona przez komorę oddzieloną przegrodą od stawu. Lustro wody w zbiorniku powinno być utrzymywane na takim poziomie, żeby podczas obfitych opadów nie doszło do jej przelania.

Bardziej kosztownymi rozwiązaniami są podziemny zbiornik oraz zaadaptowany pusty zbiornik po odpadach komunalnych, po starannym oczyszczeniu i dezynfekcji. Nie sprawdzają się one także w razie długotrwałych, obfitych opadów, kiedy istnieje ryzyko, że nie pomieszczą one dostatecznej ilości wody.

Nie istnieje jeden uniwersalny sposób na pozbycie się nadmiaru wód opadowych poprzez ich odpowiednie zagospodarowanie. Choć najszersze zastosowanie mają zbiorniki retencyjne w formie oczek wodnych i stawków, nie na każdej posesji są warunki i przestrzeń do ich wykonania.